Normaliter wordt een wandeltocht van WS78 voorbereid door één of twee personen. Bij de tocht vanuit Oss, waaraan ik op zaterdag 25 februari deelnam, waren er maar liefst vier parkoersbouwers: Mike Bertrand, Wendy Willemsen, Roel van Rijn en Mitchell Perdon. Al zo’n anderhalf jaar liet Mike me bij herhaling weten dat deze tocht bijzonder zou worden, al was het maar omdat er dit keer er ook kon worden gekozen voor een tocht van 30 kilometer. Genoeg reden om af te reizen naar Oss, om de Osst Brabantse heidetocht te gaan wandelen.
Rul zand
Even voor half negen arriveerde ik bij het startlokaal, dat dit keer was gevestigd in het clubgebouw van Postduivenvereniging De Blauwe Duif. Het is een onooglijk gebouw met een eenvoudige inrichting. Ik schreef me in en informeerde nog even naar Jeanette Guit, die opnieuw verstek moest laten gaan om achter het startbureau te zitten. Na een kop koffie ging ik op pad. De route voerde eerst over het industrieterrein zuidwaarts om daarna de rotonde met de os te passeren. Daarna kwamen we uit in het bos. Via een fietsbrug passeerden we de Graafsebaan, de recent aangelegde Rijsvennen (zoals te zien op satellietbeelden) om uit te komen in het Herperduin. Na het eerste stukje rul zand passeerden we de A50 om daarna uit te komen bij de soeppost.
Pannenkoekenbakker
Daarna volgde een stuk wat we tijdens de tocht drie keer zouden lopen. We liepen onder een ecoduct door en kwamen daarna uit bij het archeologisch monument Paalgraven, naamgever van het nabijgelegen verkeersplein van de A50 en A59. Net voorbij de gebouwen van Staatsbosbeheer – gevestigd op een voormalig kazerneterrein – was de splitsing met de 20 kilometer. Ik ging hier rechtdoor, over een lang fietspad door de Maashorst, met tussendoor een mooi pad over de heide. Na Slabroek, waar het bezoekerscentrum van de Maashorst is gevestigd, liepen we oostwaarts om via bospaden en fietspaden de rand van het dorp Zeeland te bereiken. Hier was de rust bij de Pannenkoekenbakker. Hier trof ik Roland Weyers, die dit keer vanuit zijn uitvalsbasis Blerick naar Oss was gereisd.
Open veld
Het weer was erg wisselvallig. Vóór de start regende het onderweg veel maar tijdens de eerste drie uren van de tocht was het droog en zelfs zonnig. Maar toen ik de grote rust bereikte, begon het te hagelen. Toen ik weer op pad ging hagelde het nog, maar het werd al snel droog en wat later zonnig. Nu volgde er een stuk over open veld, waar ik in de verte grote grazers zag lopen. De route ging weer noordwaarts, terug naar de soeppost, waar we nu terecht konden voor de koffie. Daarvoor moesten we opnieuw het ecoduct passeren. Na de rust volgde deze passage van de Rijksweg voor de derde keer. Dit keer moesten we rechtsaf, om de route van de 20 kilometer te volgen. Tijdens de wandeling appte ik met andere leden van Team Lange Afstand van KWbN. Een ander lid, Frank Marchand, was ik vóór de start tegengekomen. Hij liep maar 30 kilometer, omdat hij op zondag bij de OLAT ook 30 kilometer wilde wandelen.
41 kilometer
We liepen westwaarts naar Heesch, door het Bomenpark. Onderweg kwamen we ook langs paalgraven, een reconstructie van een prehistorische begraafplaats. Na het passeren van de moderne villawijk van Heesch en de Goorstraat, passeerden we het viaduct van de A59. Even daarna kwamen we bij de fruitpost, die onderdak had in een tuincentrum. Via bos en een villawijk kwamen we uiteindelijk weer uit bij de rotonde met de os. Daarna liepen we nagenoeg hetzelfde stuk terug over het industrieterrein naar het eindpunt. Na binnenkomst stond de teller van mijn Strava-app op 41,5 km, toch zo’n 4 kilometer meer dan de vorige WS78-tocht vanuit Arnhem-Zuid.
Goed te doen
Onderweg sprak ik even met Mike. Hij was met zo’n 410 deelnemers meer dan tevreden. De keuze om naast een 20 en 40 kilometer ook een 30 aan te bieden bleek aan te slaan. Voor wandelaars voor wie 40 tot te ver is maar 20 te weinig was dit een goed alternatief. Het zal waarschijnlijk niet altijd lukken om deze tussenafstand op te nemen in een tocht – het beperkt ook de mogelijkheden van een parkoersbouwer om een mooie route uit te zetten – maar het is zeker voor herhaling vatbaar. Qua ondergrond was het een gemakkelijke tocht. Er zat toch ook veel asfalt in en ook de onverharde stukken waren goed te doen.
Links:
Mari Wandelt 