Tien jaar geleden was de 3e Park- en Landgoederentocht de eerste wandeltocht van WS78 waarover ik een verslag schreef voor deze website. Ook toen was zalencentrum Lebret in Oosterbeek de startplaats. Ook de tocht die ik afgelopen zaterdag 21 oktober 2023 hier liep was een landgoederentocht en was net zoals toen best pittig. Toch was de tocht qua beleving totaal anders. Toen vertrokken we nog gezamenlijk om 9 uur en werd er nog maar net geëxperimenteerd met een kortere afstand van 20 kilometer. Bovendien liepen de meeste deelnemers nog 40 kilometer. Nu lopen er vaak amper meer dan 100 wandelaars de langste afstand en kom je door de gespreide start onderweg weinig andere wandelaars tegen.
Oosterbeek Laag
Tegen kwart over acht arriveerde ik in het startbureau. Na een beker koffie ging ik snel van start. Allereerst liepen we langs een fietspad parallel aan het spoor oostwaarts om daarna linksaf de over het spoorviaduct te gaan in de richting van het landgoed Mariëndaal. Over de grasvelden hing nog nevel. Daarna volgde een tocht door de groene bedstee, een 163 jaar oude, ruim 400 meter lange berceau waar je wandelt onder bomen die naar elkaar zijn toegegroeid. Daarna liepen we door het open gebied tussen Arnhem en Oosterbeek naar de Nederrijn toe. Onderweg passeerden we ook de spoorlijn richting Nijmegen met daar het in 1938 gesloten voormalige station Oosterbeek Laag.
Regen
Vervolgens liepen we de Rosandepolder in. De droge zandwegen maakten nu plaats voor natte rivierkleipaden. Vooral nabij de spoorbrug was het nat zodat ik niet aan natte voeten kon ontkomen. Na de polder liepen we weer richting Oosterbeek waar we als eerste het oude kerkje passeerden. Na 8,8 kilometer kwamen we uit bij de soep- en koffiepost. Kort na deze post gingen de 20-kilometerwandelaars terug terwijl de 30 en 40 linksaf sloegen. Het ging nu regenen, maar gelukkig zou het na ruim een half uur weer droog worden. We liepen over het landgoed De Hemelse Berg en passeerden daar een door de inwoners van Oosterbeek opgerichte zuil.
Bukken
Daarna ging de tocht noordwaarts richting de Wolfhezerheide. Ik passeerde de A50 en ging toen weer op weg naar de spoorlijn naar Utrecht. Hier passeerden we een bijzondere tunnel, de jeeptunnel. Deze is laag en dus was het bukken geblazen! Het verhaal wil dat tijdens operatie Market-Garden de Engelsen deze lage onderdoorgang onder het spoor ontdekten en gebruikten om met hun jeep naar de andere kant te komen. Na het passeren van de tunnel liep ik verder over de hei, door het bos en langs akkers naar de voetbalkantine sv Wodanseck. Toen ik wegging leek het erop dat ik de laatste deelnemer op de 40 kilometer was – hetgeen later niet zo bleek te zijn!
Bijna bij het einde
Na de rust liep ik over het instellingsterrein van Wolfheze en passeerde daarna de wildwissel over de A50. Na een wandeling over de hei liep ik naar Doorwerth en Heveadorp. Onderweg trof ik Stefan Hartkoorn op de fiets. Hij had 20 kilometer gelopen en fietste tegen de route in om te kijken of er nog bekende wandelaars waren. Na Heveadorp kwam ik uit nabij het Drielse Veer. Begin dit jaar staken we hier de Nederrijn over met het pontje. Nu liepen we verder en kwamen we weer uit bij de soep- en koffiepost. Van daaruit gingen we door de bossen op weg naar het sportpark Hartenstein, het oorlogsmuseum en daarna richting het station Oosterbeek. Op dat punt was ik bijna bij het einde, maar om de benodigde 40 kilometer vol te maken ging de route eerst naar het klooster en daarna in de richting van de Airbornebegraafplaats. Daar kregen we nog een appel uitgereikt. Na nog een extra slinger konden we eindelijk het spoor weer passeren en kwam het einde in zicht. Tegen kwart vóór vijf was ik binnen.
Prachtige route
Al met al was het een mooie wandeldag. Eén bui onderweg kon de pret niet drukken. De parkoersbouwer Martin van Diek heeft er een prachtige route van gemaakt. Na binnenkomst sprak nog was met Otto Vaessen, met wie ik tegelijk binnen was gekomen. Uiteraard moest hij weer op de foto met de rechtervoet omhoog!
Links:
Mari Wandelt 