In 2023 viel mijn verjaardag opnieuw samen met de start van de 80 van de Langstraat. Dit was ook het geval toen ik er in 2017 aan deelnam. De buitenwacht verklaart mij voor gek en zeker met het oog op het voorspelde hete weer. Op tijd vertrok ik uit Lelystad naar Waalwijk, waar ik tegen vijf uur arriveerde. Ik ging direct naar de inschrijving toe om mijn routenummer met chip op te halen en om deze op mijn korte broek te spelden. Daarna ging ik wat eten en zat daarna even gezellig met wandelaars op een terrasje. Veel wandelaars kennen me van Facebook en feliciteerden me daarom met mijn verjaardag. Leuk!
Korte broekenweer
Tegen half acht maakte ik me op om aan te sluiten in de massa die inmiddels voor de startstreep stond. Ik trof daar Frank Marchand, medelid van Team Lange Afstand van KWbN en voormalig bestuurslid van de OLAT. We spraken het een en ander door en wachtten geduldig af tot het moment van vertrek. Dit keer was de start niet precies om 8 uur, maar anderhalve minuut later. Dit kwam omdat de tijdregistratie niet synchroon liep met de werkelijke tijd! Na het aftellen wurmden we ons door de smalle startpoort en gingen we op weg. Eerst volgde het gebruikelijke rondje zuidwaarts naar de Mariakapel aan de Meerdijk en na een rondje terug naar de start. Al in het eerste rondje kregen we wat uitgedeeld, water en een stuk appel. Het zou de volgende dag heet worden (ca. 33 graden Celsius) en ook ’s-nachts was het warm. Kortebroekenweer!
Engelbewaarder
Na het centrum te zijn gepasseerd ging de route westwaarts naar Drunen. Bij de volgende verzorgingspost raakte ik Frank kwijt, hij finishte een stuk eerder dan ik. Via enkele oude spoorbruggetjes van de Halve Zolenlijn kwam ik in Drunen. Overal was feest en de bekende hit van de Vierdaagse van dit jaar – de Engelbewaarder – klonk luid uit de speakers langs de kant. Via Nieuwkuijk kwam ik twintig kilometer uit bij Sporthal Die Heygrave, waar de eerste grote rust was. Ik nam een broodje kaas en een beker koffie en ging daarna snel weer verder.
Lichtshow
Net als Someren staan in Waalwijk veel feestende massa’s langs de kant om de wandelaars “aan te moedigen”. Waar het in Someren in de loop der jaren wel iets rustiger is geworden lijkt het in Waalwijk steeds drukker te worden. De route van Vlijmen via Haarsteeg, De Hoeven en Elshout is er een goed voorbeeld van. Momenten van rust zijn schaars. Het ergste was de kroeg op de hoek in Elshout, waar de herrie ook nog werd vergezeld door een lichtshow. Daarna werden we in Drunen over een loopbrug geleid met uiteraard een feestende massa op het plein. Gelukkig volgde daarna een rustig stuk terug naar Waalwijk waar in de buurt van het RKC-stadion in een school de volgende grote rust was. Daarna liepen we over een fietspad dat ligt op het voormalige spoortraject westwaarts en daarna passeerden we via een nieuwe fietsbrug de snelweg om uit te komen in Sprang-Capelle.
Warme nacht
De Langstraat ligt op de grens van het katholieke Brabant en het voormalige zuiden van het gewest Holland, dat vooral protestants is. Te verwachten viel dat het hier wat rustiger zou worden. Maar ook in het voorheen ingetogen deel van het parkoers werd er hier en daar een feestje gebouwd. Toen ik op weg was naar Waspik hoorde ik de technodreunen die ik al kilometers eerder was gepasseerd. Ik was blij dat ik na 48 kilometer het sportcentrum van Waspik passeerde om bij de komen van de dreunen. Nu werd het eindelijk stil op de route. Van afkoeling was nauwelijks sprake. Volgens een nieuwsbericht dat ik later hoorde was het nog nooit zo warm geweest in een septembernacht!
Loon op Zand
Toen ik ’s-Gravenmoer bereikte werd het licht. Ik had er nu 52 kilometer opzitten en liep rustig verder. De route voerde langs Dongen en door het dorp De Moer. Daarna volgde een schaduwrijk fietspad op weg naar Loon op Zand. Hier hadden de wandelaars schaduw en hoefden ze niet in de brandende zon te lopen. Daarna liepen we naar De Wetering in Loon op Zand, de thuishonk van WSV Hart van Brabant. Bij de ingang trof ik Ad Leermakers, die hier er elk jaar voor zorgt dat prestatiewandelaars hier hun rondjes door het dorp kunnen maken. Binnen werd duidelijk dat de wandelaars niet meer fris waren. Eén wandelaar die bij mij aan tafel zat was niet meer volledig bij bewustzijn. Het kan zijn dat hij later werd opgepikt door de ambulance die ik na mijn vertrek uit Loon op Zand tegenkwam.
Drinken en eten
Van Loon op Zand liep ik over een breed fietspad langs de Efteling naar Kaatsheuvel. Hier trof ik de burgemeester van Waalwijk, die ook een stuk meeliep. Ze had eigenlijk de Midi, de 40-kilometertocht willen doen, maar een blessure verhinderde dat. Terwijl ik op weg naar het einde liep werd het steeds warmer. Het devies was blijven drinken en toch proberen wat te eten, vooral bananen geven dan nog energie. Kort voor het einde zag ik nog een jonge deelneemster die het vanwege de hitte te kwaad kreeg. De finish was niet ver meer. Ik wilde zelf om 12 uur binnen zijn, maar dat lukte net niet. Om tien over twaalf passeerde ik de eindstreep. Ondanks de hitte had ik een prima tocht gelopen en genoten van de gezelligheid, goede verzorging en de mooie stukken van het parkoers. Ik merkte wel dat de tocht meer van me had gevergd dan twee maanden eerder in Someren. Toen was ik na afloop nog verrassend fit.
Meer foto’s in mijn webalbum.
Mari Wandelt 