Op zaterdag 22 april 2023 reisde ik af naar Maarn om weer een mooie tocht van 40 kilometer te wandelen. Mijn vereniging WS78 bestaat dit jaar 45 jaar en bood zijn leden een gratis wandeltocht aan met na afloop een lopend buffet. De start was in het cultureel centrum De Twee Marken in Maarn, in het verleden de plek waar jaarlijks in maart het winterseizoen van WS78 werd afgesloten. Dit gebeurt de laatste vijftien jaar niet meer, maar de vereniging keert er meestal wel terug voor de organisatie van jubileumtochten en het houden van de jaarvergadering.
Zandafgraving
Om klokslag 8 uur kwam ik aan in Maarn. Ik werd naar de speelplaats van de naburige basisschool gedirigeerd en kon door een andere ingang naar binnen om de muntjes voor de rustpost in ontvangst te nemen en even bij te praten met de mensen van het startbureau. Koffie nam ik niet; ik wilde op tijd terug zijn van de tocht van 41,3 kilometer om daarna deel te kunnen nemen aan het jubileumfeestje. De tocht ging zoals gebruikelijk eerst naar de zuidkant van Maarn; bij het voormalige gemeentehuis sloegen we rechtsaf om daarna westwaarts te wandelen en daar de provinciale weg naar Doorn over te steken. Daar liepen we langs het buurtschap Bergweg om daarna de voormalige zandafgraving van de spoorwegen te doorkruisen. Dit gebied is nog maar zo’n 10 jaar toegankelijk voor publiek. We maakten een wandeling rond de plas en passeerden enkele overblijfselen van het voormalige rangeerterrein. Na het oversteken van de plas sloegen we linksaf en moesten we daarna rechtsaf om een trap van 170 treden te beklimmen richting de Maarnse Berg.
Der Kaiser
Daarna liepen we via het landgoed Stameren terug naar de Amersfoortseweg die we overstaken en daarna naar de Kaapse Bossen. Daar trof ik de mensen van de fruitpost aan die al vroeg in de ochtend bezig waren om de boel op te bouwen. Mike Bertrand en vooral Willem Ruis maakten me duidelijk dat ik verkeerd liep; ik volgde de grindweg in plaats van het ernaast gelegen paadje dat was gepijld. Nabij de post sloegen we rechtsaf en volgden we weer gewoon de uitgezette route naar Doorn. In een rechte lijn doorkruisten we het dorp en passeerden ook het poortgebouw van Huis Doorn, de plek waar de laatste Duitse keizer Wilhelm II na de Eerste Wereldoorlog zijn laatste jaren sleet.
Naar Wijk bij Duurstede
Direct na het dorp was bij een kaasboerderij de soep- en koffiepost ingericht. Ik had het warm in mijn regenjack en trok hem uit en merkte al gauw dat het nog te koud was. Na de soep ging ik verder. Eerst liepen we terug om daarna de zuidrand van Doorn te volgen. Hier negeerde ik de pijlen die me stuurden naar een tegelpad dat onder water stond. Dan liever iets hoger wandelen maar wel parallel aan de route! Daarna gingen we zuidwaarts, in de richting van het witte kasteel Sandenburg. Via bospaden liepen we naar Wijk bij Duurstede. Onderweg trof ik Ineke Gerritsjans, die van plan was vandaag 45 kilometer te wandelen. Na het passeren van de Kromme Rijn doorkruisen we Wijk bij Duurstede. Hier ontmoet ik Ludo Hageman, een fervent wandelaar van virtuele Kennedymarsen. Met hem loop ik door het centrum, langs het oude raadhuis, de St. Janskerk en het kasteel Duurstede. Daarna komen we aan bij de grote rust op het sportpark.
Regen
Na een korte stop ging ik verder. Was het voor de rust nog warm en zonnig, nu was de lucht aan het betrekken als opmaat voor de voorspelde regen. Nu liepen we door de moderne woonwijken van Wijk bij Duurstede. Ik koesterde elke kilometer dat het nog droog bleef. Via de Graaf van Lynden van Sandenburgweg en een onverhard pad met de naam Zandpad liep ik in de richting van Cothen, een dorp met een beschermd dorpsgezicht. Na het dorp passeren we het volgende kasteel, Rhijnestein. Na het verlaten van Cothen begon het te regenen. Tijd om de regenjas weer aan te trekken en een paraplu voor de dag te halen. Met Auke Jansma liep ik verder. We liepen door Langbroek en kwamen daarna weer bij de koffiepost uit. Inmiddels was het weer even droog.
Broodje ei
Bij de koffie kregen we als verrassing een petit fourtje aangeboden met daarop het logo van WS78 en de tekst 45 jaar. Dat liet ik me goed smaken. Daarna ging ik verder voor de laatste elf kilometer, langs Doorn, door de voormalige afgraving het Doornse Gat en de Ruiterberg. Door de regen waren de bospaden inmiddels veranderd in waterstromen. Drie kilometer voor het einde stond de fruitpost. Daar kregen we naast fruit ook een broodje gebakken ei aangeboden. Ik liet het me goed smaken. Daarna was het niet ver meer naar Maarn. Tegen half 5 was ik binnen en konden we ons opmaken voor de toespraken, huldigingen en het Chinese warm buffet. Rond kwart over zeven ging ik na een geslaagde wandel- en feestdag naar huis.
Links:
- Meer foto’s in mijn webalbum.
- De route.
- Videoimpressie van Rinda Scheltens.
Mari Wandelt 