Later dit jaar zal Willem Ruis definitief afscheid nemen als voorzitter van WS78. Hij deed dit al eens eerder, maar hij keerde al na enkele jaren terug als de voorman van de “doorgewinterde” wandelaars. Nu het er dan toch echt van gaat komen, maakte hij als parkoersbouwer zijn afscheidstocht. Deze vertrok op zaterdag 27 februari 2016 net als de voorgaande twee jaren vanuit het Marnix College in Ede. Ook dit keer konden de wandelaars kiezen uit drie afstanden: 20, 40 en 60 kilometer. Even na half negen arriveerde ik in de aula van de school. De 60 kilometer was al anderhalf uur eerder gestart en de 40-ers waren bezig met vertrekken. Net toen ik wilde starten mochten ook de 20-kilometerlopers gaan.
De route voerde ons eerst over het Kippenlijntje op weg naar het grote station Ede-Wageningen en dan via het perron langs één van de voormalige kazernes van Ede. Na de bebouwing volgde een lang stuk door het bos aan de noordzijde van de spoorlijn naar Arnhem. Voorbij de Ginkelseweg liepen we door een van de tunnels onder de A12. Op het moment wordt hard gewerkt aan de verbreding van de snelweg en het resultaat is dan ook goed te zien. Als gevolg hiervan was de tunnel langer geworden en voorzien van een nieuwe entree. Na de A 12 liepen we over de spoorlijn en daarna over een voormalige akker naar de Boshoeve. In de schuur van de kwekerij was dit keer de centrale rustpost ingericht. Als 40-kilometerloper kwam ik er twee keer, terwijl de 60-ers de schuur maar liefst drie keer van binnen zagen.
Tijdens de koffie sprak ik met Ineke Gerritsjans en Auke Jansma. We bespraken het jaarprogramma van WS78 voor het seizoen 2016-2017. Ineke en Auke constateerden dat de laatste tocht in Klarenbeek zou samenvallen met een tocht van RS80, de zustervereniging van WS78. Later zou duidelijk worden dat dit het gevolg was van de coördinatie van de Kennedymarsen. Dit jaar valt de Kennedymars van Klarenbeek samen met een nieuwe tocht in Ooltgensplaat. Volgend jaar wil men dat vermijden.
Na de rust liep ik richting Wolfheze. Eerst over het terrein van de GGZ-instelling en dan door het tunneltje onder het NS-station. Na de oversteek van het spoor gingen we eerst weer westwaarts om daarna over de landingsterreinen van operatie Market Garden noordwaarts te lopen naar de bossen van Planken Wambuis. We staken de drukke Verlengde Utrechtseweg over en vervolgden onze weg over de heide. Daarna doken we weer een tunnel in, dat tijdens de oorlog door de Duitsers gebruikt als onderdeel van het “bommenlijntje”, een goederenspoor dat het vliegveld Deelen verbond met de spoorlijn Arnhem-Ede. We naderden ondertussen de Amsterdamseweg en liepen langs Van der Valk naar Papendal. Daar was ook dit keer de grote rust.
Na de rust verlieten we via de achterzijde het sportcomplex en passeerden vervolgens de A50. Daarna volgde het meest opvallende tunneltje, namelijk een laag tunneltje onder de spoorlijn. Oorspronkelijk was het een duiker om water van een beek af te voeren. In september 1944 speelde de doorgang gebruikt door Engelse en Poolse troepen die aan de noordzijde van de spoorlijn waren geland. Aan de zuidzijde van Wolfheze liepen we vervolgens over de A50 en staken direct daarna rechtsaf en gingen daar het bos in om even verderop via het nieuwe ecoduct de snelweg opnieuw over te steken. Ik liep nu een stuk op met Auke en sprak met hem over internationale wandeltochten.
Na nog een tweede rust in de Boshoeve begonnen we aan het laatste deel van de tocht. Via het bos liepen we noordwaarts. Aan de rand van de Ginkelse Heide was onder een partytent de fruitpost ingericht. Na het mandarijntje volgde een pittige tocht over de Ginkelse Heide en na een stuk bos tot slot nog een wandeling over het voormalige kazerneterrein. In de routebeschrijving stond vermeld dat de tocht dit keer bijna 41 kilometer lang was. Na thuiskomst bleek dat mijn GPS 42,2 kilometer aangaf. Dat ik pas na 5 uur binnenkwam was daarom ook verklaarbaar. Terug in de aula van het Marnix College nam ik nog een cola, sprak nog met enkele wandelaars en ging toen op weg naar de auto.
Met de “Mijn WS78 waardige afscheidstocht” heeft Willem Ruis inderdaad een tocht gemaakt die voldoet aan de gebruikelijke WS-standaarden: veel bospaden maar ook wat modder. Gelukkig viel dat laatste wel mee. Ik herinner me nog de tocht in Ede van een jaar geleden. Toen was het veel meer glijden en soppen. Ik hoop en verwacht dat WS78 komende jaren doorgaat met het organiseren van gevarieerde wintertochten, met afstanden van niet alleen 40 kilometer, maar ook 20, 60, 80 en zelfs 110 kilometer. Doorgaan met de onder Willem ingezette vernieuwing zal hopelijk leiden tot meer wandelaars, ook op de 40 kilometer.
Bekijk ook de foto’s in mijn webalbum. Bekijk ook de route in detail.
Mari Wandelt 