Op woensdagmorgen had ik de vroege start. Dit betekende een uur eerder opstaan en zorgen dat ik om vijf uur aan de start zou staan. Het was nog net donker en dit keer lukte het me niet om snel weg te zijn. Deze dag begon – net als de derde en de vierde dag – met een wandeling over de Heijendaalseweg, de Houtlaan en dan via Grootstal naar Hatert. Een stuk met weinig hoogtepunten, of het moet de goedemorgenman zijn die op de hoek Heijendaalseweg/Houtlaan ons een goedemorgen toewenste. Mijn tempo zat er weer direct snel in; er was genoeg loopruimte om door te kunnen stappen.
Na Hatert gingen we via Dukenburg en de Hatertse Vennen op weg naar Alverna. Onderweg kwam ik een bekende tegen waarmee ik wat bijkletste. Ter hoogte van de Graafseweg moesten we even wachten voor het doorlaten van het wegverkeer. Ik moest wachten en direct aan de overkant stond een peloton controleurs klaar om een knipje te geven. Even verderop kwam ik de laatste 50-kilometerlopers tegen, een teken dat ik behoorlijk had doorgelopen. Kort na de splitsing vroeg ik me af of ik er goed aan had gedaan om dit jaar voor de veertig te kiezen. Kijkend naar de 50-wandelaars op de dijk was mijn conclusie duidelijk: ik mis het niet. Geef mij maar de veertig; het is een stuk relaxter. Op de afsnijding voor de veertig trof ik een groep Flevolandse wandelaars: de New Land Walkers. Ik kondigde aan dat ze in Wijchen de burgemeester van Lelystad, Ina Adema, zouden treffen. De reactie was: “zet de koffie alvast maar klaar”.
Even verderop kwam ik bij de aansluiting met de vijftig kilometer. De kopgroep die ik trof liep niet erg snel; ik kon er zelfs nog enkelen inhalen. In Wijchen had ik een ontmoeting met onze nieuwe burgemeester.
Na wat foto’s maken ging ik verder, op zoek naar een rustplaats. De wandelvereniging van Stan – SDS – was niet present, waarna ik wat verderop ging rusten. De voorspelde hitte viel vooralsnog mee en ook had ik nog steeds voldoende beenruimte om door te kunnen lopen. Het laatste deel van de route – door Beuningen, Weurt en Nijmegen-West – verliep zoals andere jaren. In het centrum van Nijmegen was het vanwege Roze Woensdag extra gezellig. Even na een uur was ik binnen.
Op donderdagochtend werd in rond vier uur wakker door de regen. Ik moest direct denken aan de vijftigers die net van start gingen. Toen ik een uur later op de fiets stapte om naar mijn late start te gaan was het weer droog. Ook ik zou het niet droog houden. Voor Malden kreeg ik een kleine bui over me heen, na Mook een serieuze bui. Ook op de derde dag had ik het tempo er behoorlijk inzitten. Al in Malden kwam ik enkele 50-lopers tegen en ook later trof ik mensen met rode bandjes. Blijkbaar hadden zij geschuild voor de eerste bui, in de hoop dat ze daarmee de nattigheid konden ontlopen.
Een tijdlang liep ik op met een jonge dame die mijn hoge tempo wel prettig vond. Het lukte me lange tijd om een gemiddelde van 5,9 km per uur te draaien, maar op weg naar Middellaar raakte ik haar in de drukte kwijt. Toen werd het ook tijd om een regenjas aan te doen. Onderweg naar Milsbeek liep ik op met een wandelaar uit Bakel en daarna met Kostas, een Nederlandse Griek. Na een rust op het sportpark van Milsbeek begon ik aan de klim naar de Groesbeekse heuvels. Onderweg kreeg ik van alles aangeboden, van kleine hete pannenkoekjes tot kleine frikadellen.
Aan het begin van de Zevenheuvelenweg trof ik dan toch SDS aan. Van voorman Ed begreep ik dat ze er niet in waren geslaagd iemand te vinden die de rustpost kon runnen. Ed had alleen wat flessen frisdrank bij zich. Na nog een laatste rust in Berg en Dal ging ik op weg naar de finish. Net als op dinsdag was ik kwart voor twee binnen. Wederom had ik een constant tempo gedraaid. Via de app zag ik later dat Stan zich een uur later had afgemeld. Hij had onderweg moeten schuilen en had daardoor niet constant kunnen doorlopen.
Links:
- Foto’s in mijn fotoalbum.
Mari Wandelt 