Zaterdag 7 augustus reisde ik met mijn zoon Lucas naar Olst om daar een flinke wandeling te gaan maken. Eigenlijk had ik de eerste dag van de Tweede Alternatieve Sallandse Wandelvierdaagse willen doen, maar het routeboekje was nog niet in mijn bezit. Als alternatief koos ik daarom voor een route uit de oude gids Wandelen in het hart van Salland, die eveneens is samengesteld door de voormalige GO-uitgever Maarten Metz. De 21 kilometer lange route moest bijzonder zijn. Het ‘bijzonder fraaie en gevarieerde buitengebied’ van Olst wordt, aldus Metz ‘omgeven door zowel de IJssel als door bossen en is ook nog plaats voor diverse (voormalige) havezathes.’ Kortom, de route beloofde veel.
Spijkerbosch
Zelf ben ik al enkele keren in de omgeving van Olst geweest en heb daar al kunnen kennismaken met de omgeving. Om even over half twaalf stapten we in Olst uit de trein en gingen op pad. Het eerste deel van de route was nog niet bijzonder. Langs de sporthal gingen we op weg naar het dorp Boskamp. Toen we daar waren dreigde het te gaan regenen. Net voor het lokale eetcafé – dat sinds 2015 niet meer IJsseldijk, maar gewoon Boskamp heet – dreigde het erger te worden en leek het daarom beter om een pauze in te lasten. We zaten amper binnen aan de koffie en de cola of de zon scheen weer! We gingen daarna snel weer op pad. We liepen het dorp uit en kwamen langs het fraaie landhuis Spijkerbosch. Via bospaden kwamen we daarna weer uit op asfaltwegen, waaronder de Eikelhofweg.
Eikelhof
Via een jaagpad langs een sloot in de Wolbroeken bereikten wij de Soestwetering, een watergang die in de 13e eeuw werd gegraven om de afwatering vanaf de Sallandse Heuvelrug te reguleren en het gebied te kunnen ontginnen. We liepen verder en kwamen uit bij havezate Boxbergen. Via de Bevrijdingsweg kwamen we uit in het buurtschap Eikelhof. In de verte zag ik een stenen kruis staan. Op dit zandstenen kruis uit 1493 zou volgens een lokale sage een vloek rusten. Wie zou proberen om het kruis te verplaatsen zou daarvan onherroepelijk de vreselijke gevolgen ondervinden! Bij het samenstellen van de gids was in Eikelhof nog een café gevestigd. Deze uitspanning is in 2018 gesloten en plannen om er een buurthuis te vestigen zijn tot dusver nog niet gerealiseerd. Wij besloten iets verderop onze eigen etenswaren op te eten. Dit deden we op het ronde bankje nabij een toeristisch informatiebord.
Verrassende ontmoeting
Na Eikelhof begonnen wij aan het fraaiste deel van de route, de bossen van landgoed ’t Nijendal. We passeerden een boerderij die ik nog kende van de route van de Alternatieve Sallandse Wandelvierdaagse en liepen daarna over een onverhard pad westwaarts. Ineens werd ik aangesproken door twee tegemoetkomende wandelaars. Dit waren Rob Wolfs en Max Schurink. Met routemaker Rob heb ik regelmatig contact. Hij herkende mijn zoon nog van een wandeling zo’n zes jaar geleden in Dieren. We spraken onder meer over mijn werk en over de laatste Trage Tocht die hij in het mij welbekende bedevaartsdorp Handel had gemaakt. Na een wandeling door weilanden kwam ik uit bij de spoorwegovergang op de Diepenveenseweg.
IJssellinie
Na het passeren van de spoorlijn tussen Deventer en Olst kwamen we uit op het landgoed De Haere. Vooral de tuin van deze havezate is bijzonder. Eerst zag ik er een grote zonnewijzer staan, even later passeerden we een nep-ruïne, een folly. Voorbij het landhuis kwamen we uit in het bos, waar overal objecten te zien zijn van de IJssellinie, een rond 1950 aangelegde verdedigingslinie waarmee met het onder water zetten van een groot gebied rond de IJssel de Russen moesten worden tegengehouden. Ik zag onder meer een waterinlaat, luchtafweer en een geschutskoepel. Na het opnieuw passeren van de spoorlijn liepen we langs een doorgaande weg richting het landhuis Groot Hoenlo. Ook dit landhuis had ik al vaker gezien. Nu maakten we een wandeling rond het landhuis. Bij het café-restaurant Ruimzicht namen we een korte pauze. Daarna passeerden we via de Oude Allee een onbewaakte spoorwegovergang. Ik hoorde in de verte de trein al aankomen en we hebben dan ook geduldig gewacht tot de trein op deze enkelsporige lijn voorbij was. Om op tijd de trein te kunnen halen lieten we het rondje door het centrum van Olst voor wat het was. Met 21,68 kilometer – aldus Strava – hadden we voldoende kilometers gemaakt.
Mooie route
Ik hoop snel weer terug te kunnen keren naar Olst om dan de route van de Alternatieve Sallandse Wandelvierdaagse te doen. De titel “moeder aller wandelroutes” laat ik graag voor de auteur; er zijn genoeg mooie routes in Nederland en er zullen er zeker zijn die ook mooi zijn of wellicht nog mooier. We hebben genoten van een tocht met veel bekijks. Wat de wandelgids betreft: deze is hier en daar wel aan revisie toe. De route is goed beschreven, maar de informatie over de horeca is inmiddels gedateerd.
Maarten Metz, Wandelen in het hart van Salland. 112 blz. ISBN 978078641315, prijs: € 16,95.
Mari Wandelt 