Op zaterdag 9 april 2022 eindigde in het Overijsselse Holten het door coronamaatregelen verlengde winterseizoen van WS78. De tocht, die op 16 januari niet door kon gaan, ging niet zoals verwacht over de Holterberg. Staatsbosbeheer wil het aantal evenementen op de Sallandse Heuvelrug in de perken houden en daarom kreeg WS78 geen toestemming. In plaats daarvan ging de tocht dit keer zuidwaarts, naar het rond de A1 gelegen natuurgebied De Borkeld en de Markelose Berg.
Struikelstenen
Om tien minuten over acht arriveerde ik op het station van Holten, tezamen met enkele wandelaars uit Zwolle, waaronder Rinda Scheltens, die dit keer de route ging controleren en daarna meehelpen om de pijlen op te halen. De startlocatie was dit keer dichtbij. Na mij te hebben ingeschreven en een kop koffie ging ik om half negen op pad. Via een zuidelijke uitvalsweg, waar ik op de stoep ook struikelstenen aantrof van tijdens de Tweede Wereldoorlog vermoorde joodse inwoners, liep ik Holten uit. Daar kwam ik Hermien van den Heuvel tegen. Met haar liep ik op tot de soeppost, die dit keer pas na 13,5 kilometer werd bereikt.
Regen
Tot die soeppost liepen we door uiteenlopende gebieden: eerst langs het bungalowpark De Lindenberg, langs akkers en weilanden en na het oversteken van de snelweg door het natuurgebied De Borkeld. Met Hermien, die deze dag 20 kilometer liep, maakte ik een flink tempo. Onderweg werden we wel getrakteerd op een korte regenbui, de eerste die we deze moesten doorstaan. Bij de rustpost, die deze keer bestond uit partytenten, scheidden onze wegen.
Paasvuur
Ik ging verder op de 40-route richting Markelo. Er volgde een route over bossen en landwegen. Onderweg ging het zelfs hagelen! Voordat we in Markelo konden rusten moesten we eerst wel de Markeloseberg beklimmen. Om weg naar deze berg reed een trekker met aanhanger voorbij met daarop jongelui gelegen op een berg takken uit het bos. Even verderop zag ik wat de bedoeling was. Er werd een grote bult opgetuigd die komende week met Pasen in de hens zal gaan! Nadat ik het Paasvuur in voorbereiding was gepasseerd trof ik op de berg het Overijssels verzetsmonument aan. Na de Kattenberg te hebben beklommen kwam ik nog een aandenken aan de oorlog tegen: een vliegtuigmotor.
Smitshoeve
Toen ik Markelo binnenliep begon het weer te regenen en ook te waaien. De banner van WS78 viel om. Ik stak hem in een plantenbak van Grand Café De Kroon en nam de standaard mee naar binnen en overhandigde deze aan voorzitter Johan Hertgers. Na de luxe koffie met appelgebak (met zelfs een koffielikeurtje) ging ik verder en liep ik Markelo weer uit. Ik passeerde de oude Herberg De Pot (sinds 1583) moesten we linkaf het weiland in. Halverwege zagen we wel een geel lint wapperen, maar hoe we verder moesten was niet duidelijk. Met enkele andere wandelaars liep ik rechtdoor en kwamen toen uit op de Rijssenseweg. Volgens de beschrijving moesten we linksaf, maar dat bleek volgens Google Maps niet te kloppen! Daarop keerden we om en liepen toen in de goede richting naar De Smitshoeve, een plek waar je Boerengolf kunt spelen.
Emailleborden
We keerden terug naar De Borkeld waar we de Friesenberg beklommen. Na 32,7 kilometer was ik terug bij de rustpost van WS78. Omdat het weer regende dronk ik mijn koffie al staande, terwijl ik tegelijkertijd wat bijpraatte met Mike Bertrand. Daarna ging ik gauw verder. Na het oversteken van de A1 ging de route over de parallel aan de snelweg lopende Meulgeertsweg. Het waaide hard en het was koud. Na het doorkruisen van het bungalowpark De Borkeld kwam ik uit op het Vakantiepark De Lindenberg. In de kantine, waar de fruitpost zat, was een museum met brommers en emailleborden gevestigd. Met een appel in de hand liep ik daarna verder. Na enkele onverharde wegen naderde ik Holten. Om vijf minuten over vijf kwam ik binnen. De tocht door De Borkeld was verrassend en een prima alternatief voor een tocht over de Sallandse Heuvelrug. Ondanks het wisselvallige weer heb ik genoten van een schitterende wandeling.
Mari Wandelt 