Parkoersbouwer in Dronten

Als je graag deelneemt aan wandeltochten van de vereniging waarvan je zelf inmiddels al 25 jaar lid bent is het vanzelfsprekend om af en toe iets terug te doen. Zeker als het bestuur een beroep op je doet om de route van een wandeltocht in je eigen omgeving maken. Toen ik zo’n 15 jaar geleden voor het eerst gevraagd werd om een tocht uit te zetten in Lelystad kende ik de groene omgeving van mijn stad al goed. Immers, ik maakte al een aantal jaren routes voor mijn lokale wandelstichting Perípatoo. Na Lelystad in 2007, 2008 en 2016, alsmede Dronten en Almere-Oostvaarders in 2013 werd het dit keer mijn zesde tocht als parkoersbouwer. Met de voorbereiding was ik samen met de in Dronten woonachtige Jeanette Guit al anderhalf jaar geleden begonnen. In juni j.l. liepen we de tocht samen met twee bestuursleden voor. Maar het komt er op aan als de tocht daadwerkelijk in zicht is. Afgelopen zaterdag 26 november 2022 werd de tocht daadwerkelijk georganiseerd.

Pijlen
In de week voorafgaand aan de tocht kreeg ik het draaiboek toegestuurd. Daarin staat vermeld wanneer vrijwilligers wat gaan doen. Voor Jeanette en mij stond daarin allereerst het uitpijlen van de route op vermeld. Dit werk gingen we doen samen met Hermien Naber-Meints en Cees van den Berg. Vrijdag morgen haalde de eveneens in Lelystad woonachtige Hermien mij op om rond 9 uur te verzamelen bij het winkelcentrum in Dronten-West. Daar dronken we koffie en verdeelden we de materialen. Jeanette en ik kregen de 20-kilometerroute toebedeeld; Hermien en Cees gingen op pad naar Swifterbant om de 40-route te doen.

Bordjes met elastiek
Vanaf het winkelcentrum pijlden we eerst de route naar de startlocatie. Jeanette deed de linten; ik hield me bezig met de genummerde bordjes. Bij de trap vóór de brug over de Lage Vaart ging ik de mist in; een stuk verderop merkte ik dat ik twee pijlen had verwisseld en dat het daarom nodig was om dit recht te zetten. Teruglopen en bordjes verwisselen! Daarna liepen we verder naar ’t Dok en vervolgens deden het begin van de route. De bordjes worden met elastieken rond palen, onder verkeersborden, in lantaarnpalen, bomen en struiken geplaatst. Een houtje aan de achterzijde houdt de elastiek op zijn plek. Na zo’n twee uur waren we aanbeland bij het Shell-tankstation bij De Zuid. Tijd voor koffie en een boterham.

Drassig
Daarna gingen we verder naar het westen. We passeerden de beoogde soeppost De Kemenade en sloegen direct daarna rechtsaf het bos in en namen daarna het eerste pad linksaf. Dit is met recht het ruigste stuk van het parkoers: een ongelijk pad met veel water en modder! Onderweg overwogen we de alternatieven, maar een dag later werd hier gewoon gelopen. Via het pad langs de vaart – waar bevers actief waren met het omknagen van bomen – liepen we weer terug naar Dronten. Ook nu moesten we een keer terug; we waren een bordje vergeten! Na het passeren van de brug over de Lage Vaart volgde nog het Wisentbos en een kronkelend wandelpad aan de rand van de nieuwbouw van Dronten. Bij de splitsing van de 20 en 40 kilometer belde ik Hermien. Zij en Cees waren nog anderhalve kilometer van ons verwijderd, op het graspad langs het biologische landbouwbedrijf GAOS. Wij plakten de splitsingsborden en gingen in het winkelcentrum een frietje eten. Na een kwartier arriveerden ook Cees en Hermien. Na een ijsthee gingen we naar huis.

Controleren
Op zaterdagmorgen haalde Hermien me rond half zeven op. Voordat de wandeldag in ’t Dok van start ging dronken we nog koffie. Daarna ging ik met Jeanette weer op pad; dit keer om de route te controleren en hier en daar een lint bij te hangen. Slechts op één plek – bij een school – lag een bordje op de grond. Bij de Kemenade kregen we hete soep van de vrijwilligers op de soep- en koffiepost. Daarna moesten we snel door – de snelste 40-km-wandelaars zaten ons al op de hielen! Wij besloten het beruchte modderpad over te slaan en de route af te snijden. Via het Wisentbos, het Elandpad en de Dronterringweg liepen we nu naar Swifterbant. Pas in het dorp werden we door wandelaars ingehaald.

Droog weer
Na onze rust bij Snackbar De Meiden zat onze taak erop. We besloten via de kortste weg terug te gaan naar Dronten, waarbij we onderweg de route kruisten. Na koffie op de Elandweg en het graspad langs GAOS liepen we Dronten binnen. Na een appel op de fruitpost sneden we opnieuw de route af. Even na twee uur waren we in ’t Dok en konden we daar de reacties van wandelaars aanhoren. Het aantal deelnemers viel tegen – slechts 201 – maar dat kwam vooral door de moeilijke bereikbaarheid (er reden vanuit Lelystad geen treinen naar Dronten) en het feit dat voor veel wandelaars Dronten te ver weg ligt. Aan het weer lag het niet: het was droog en met ca. 10 graden een aangename temperatuur. Daarmee zal de tocht niet zoals zijn voorganger in 2013 lang in het geheugen van wandelaars blijven hangen. Toen liepen we met min 5 graden en een koude oostenwind; een barre tocht. Wellicht zullen nu vooral de modderpaden in het Lage Vaartbos en het Swifterbos (waar ze bezig zijn om bomen te rooien) de wandelaars nog het meeste bij blijven!