Vierdaagse 2017 (slot): Op naar de finish

De laatste dag van de 101^e Vierdaagse had ik de vroege start. Net als een dag eerder lukte het me om snel voorbij de startscan te zijn. Om vijf over vijf ging ik op weg. Omdat het nog fris was, besloot ik mijn windjack aan te trekken. Toen ik na een uur over de Hatertse Brug liep kwam ik al de staart van de vijftig kilometer tegen. Bij deze vijftigers was het tempo eruit; ik betwijfelde of sommigen wel de eindstreep zouden halen. Zelf liep ik zonder problemen mijn eigen snelle tempo en kon ik gemakkelijk veel lopers passeren.

Tot Overasselt volgde ik het bekende parkoers. Daar sloeg ik nu linksaf in plaats van rechtsaf. Bij de kerk ging ik rechtsaf en ging ik op weg naar de Maasdijk. Daar merkte ik dat ik in de voorhoede zat. Het was rustig op de dijk en ik vond het een verademing. Geen drukte en geen herrie maar een heerlijke ochtendwandeling naar de A73-brug bij Heumen. Ik keek enkele keren achterom en daar zag ik wel dat het achter me drukker werd. Via de brug liep ik vervolgens naar het kleine dorp Linden.

Over de doorkomst door Linden had ik al heel wat gehoord, maar ik had het nog nooit zelf meegemaakt. Alleen de veertig kilometer loopt er. Jaarlijks wordt het dorp versierd aan de hand van een thema. Dit keer was dat romantiek en dus waren er allerlei liefdestaferelen te zien. In het dorp was ook een grote rustplaats ingericht. Daar nam ik een kop eigengemaakte goulashsoep, die werkelijk heerlijk smaakte en goed vulde. Na de rust ging ik verder, over de weg tussen de Kraaijenbergse Plassen. Vroeger kwam ik hier vaak op de fiets, op weg naar mijn ouders of terug naar Nijmegen. Toen was het nog een weg tussen de akkers. Nu zijn de akkers opgevreten door een zandzuiger en wil men van de oevers een recreatiegebied maken.

Vanuit Linden liep ik naar Beers, de plek waar de verschillende afstanden – uitgezonderd de dertig – samenkomen en direct weer splitsen. Ook hier was het nog niet zo druk. Van mijn wandelmaat Stan kreeg ik een app dat hij op dat moment ging rusten in Gassel. Het was half tien en dat betekende dat hij het tempo liep dat ik in voorgaande jaren met hem liep. Na Beers ging ik in rechte lijn naar Cuijk. Onderweg kreeg ik een bekertje kwark aangeboden, ….heerlijk! In Cuijk ging ik net als andere jaren rusten bij de Nijmeegse wandelvereniging WIOS’81.

Rond half elf passeerde ik de pontonbrug over de Maas. Het was nog rustig op de weg die ik vaak druk heb meegemaakt. Ik ging verder, op weg naar Mook. Daar werd ik via een megafoon aangesproken door Johan Hertgers van WS78. Voor leden van deze vereniging – zoals ik – was er een ingelaste fruitpost. Ik nam een mandarijntje. Daarna liep ik verder naar Malden en maakte ik nog een laatste stop bij SDS en de Gouden Kruisdragers, die vlakbij elkaar een rustpost hadden ingericht. Daarna begon ik aan de intocht over de St. Annastraat, ofwel de Via Gladiola.

Dit jaar begon ik vroeg aan de intocht en ondervond ik geen hinder van grote groepen. Er was voldoende loopruimte en dus liep het lekker door. Tegen kwart over een bereikte ik de eretribune op het Keizer Karelplein. Ik schudde de hand van aankomend marsleider Henry Sackers en met burgemeester en oud-studiegenoot Hubert Bruls. Na een foto met hem liep ik verder en zag ik achter mij twee Griekse vlaggen. En jawel, mijn Griekse vriend Kostas Hatzis en zijn landgenoot kwamen er in hun traditioneel kostuum aan. Daarmee hadden ze veel succes, getuige het luide applaus van het publiek. Om 13.38 u was mijn 27^e Vierdaagse voorbij; het cijfertje kon ik weer trots op de medaille spelden.

Enkele dagen eerder vroeg ik me nog af of ik er goed aan had gedaan om voor de veertig kilometer te kiezen. Kiezen voor deze afstand had één nadeel: op de vijftig kilometer ken ik meer wandelaars. Daar staat tegenover dat ik dit jaar kon lopen zonder prestatiedruk. Tien kilometer minder per dag maakt de Vierdaagse een stuk relaxter en het lukte me ook om de tocht blaarloos uit te lopen. Hoewel ik niet uitsluit dat ik nog eens de vijftig ga doen, vond ik het wel prettig om later te starten en moet niet de grenzen op te hoeven zoeken.

Links:

• Foto’s in mijn webalbum.

Bewaren