Kennedymars Hilversum met veel wind

‘Ridder’ Gerard van Blaricum spreekt de wandelaars toe

Op vrijdagavond 8 mei 2015 ging ik met de trein op weg naar Hilversum om daar te gaan deelnemen aan de Kennedymars van SV De Lat. Deze Kennedymars had ik al twee keer eerder voltooid, en dat was in 2008 en 2009. Toen liep ik de tocht met Rolf Craanen, die helaas door knieproblemen niet meer in staat is lange afstandsmarsen te lopen en nu moet volstaan met korte tochtjes tot 10 kilometer. Toen ik rond kwart voor negen me ging inschrijven was het nog rustig. Aan het startbureau feliciteerde ik Evelyn van Blaricum met haar lintje. Later, bij het afleveren van mijn tas bij de vrachtwagen van de organisatie, feliciteerde ik ook haar man Gerard voor zijn lintje. Beiden werden hiermee beloond voor bijna 30 jaar inzet voor de vereniging. Voor hen was het de 28e Kennedymars die zij organiseerden!

Toen ik later een kop koffie ging drinken sprak ik met enkele andere wandelaars, zoals Arjan Luken. Even later kwam ook Henk-Jan van der Klis binnen, met wie ik ook dit keer een groot deel van de Kennedymars zou optrekken. Even voor tienen gingen we naar buiten om daar naar de toespraak van van Paul van Altena en Gerard van Blaricum te luisteren. Buiten trof ik ook stadgenoot André Loos, die ook dit keer enkele rustposten verzorgde. Ik kreeg te horen dat een record aantal wandelaars (precies 250) van start zou gaan. Klokslag 10 uur zette de meute zich in beweging richting het station Hilversum Sportpark. In een straf tempo liepen we door het centrum van Hilversum, waar we werden toegejuicht door het lokale horecapubliek. Daar liepen ook twee agenten met fluoriderende hesjes. Wandelaars vroegen hen of ze ook aan de tocht deelnamen, maar dat was niet het geval.

Via het Mediapark, Bussum en de vesting Naarden ging de stoet verder noordwaarts. Even na 12 uur, na 12,7 km, bereikten we de eerste wagenrust. Net voor die rust ging het voor het eerst regenen; later in de nacht zou dit nog vaker gebeuren, maar gelukkig regende het niet echt door. Een paraplu bood voldoende bescherming. Na de rust liepen we verder via Muiderberg over de dijk en de Noordpolderweg naar Muiden. Daar was bij het Muizenfort de tweede rust. Na een snee krentenbrood en een beker joghurt gingen we vervolgens verder richting Diemen. De route die we nu voorgeschoteld kregen,was nieuw voor mij. Voorheen gingen we naar de A1-brug over het Amsterdam-Rijnkanaal en daarna over de spoorbrug om via het Diemerbos de rust in Verenigingsgebouw De Schakel te bereiken. Nu volgden we de Diemerzeedijk met een uitstapje naar de Amsterdamse nieuwbouwwijk IJburg. Via de Nesciobrug – die ik al kende van de Ronde van Amsterdam – kwamen we in Diemen terecht. In De Schakel waren de tassen aanwezig, er was brood, soep en koffie.

Na de rust volgden we de provinciale weg langs de Weespertrekvaart. We liepen met een groep wandelaars op die zich reeds verheugden op de volgende horecarust. Wat zou de bestelling worden, een broodje bal of een broodje kroket. Met deze typische wandelaarshumor gingen we verder. Op mijn GPS constateerde ik dat ik nog steeds op een gemiddelde van 6 kilometer per uur zat, een goede prestatie. Bij Driemond bogen we rechtsaf om 3 kilometer lang de Gein richting Abcoude te volgen. Ondertussen werd het licht en begon het weer te veranderen. Het werd definitief droog, maar nu stak een harde wind op. Na het passeren van een houten bruggetje gingen we op weg naar de boerderij “Hier is ‘t” aan het Amsterdam-Rijnkanaal. Deze rust was gevestigd in een schuur. Behalve stoelen was er ook een ligbed beschikbaar, waar een wandelaar dankbaar gebruik van maakte om een uiltje te knappen.

Na de rust kregen we een echt horrorstuk voor de kiezen. Op het 5 kilometer lange stuk langs het kanaal stond een harde zuidwesten wind waartegen we moesten inbeuken. Hier kon ik Henk-Jan niet meer bijhouden, dus ik liet hem maar gaan. Pas na het passeren van de brug richting Vreeland kregen we de wind in de rug, maar nu was de wind in kracht afgenomen. Via het mooie Vreeland kwamen we uit in het eveneens mooie Loenen aan de Vecht. Kort voor Loenen haalde Henk-Jan me weer in; hij had in Vreeland een rondje extra gelopen. In het Cultureel Centrum ’t Web was het tijd voor het beloofde broodje kroket.

Na de rust slaagde ik er niet meer in Henk-Jan bij te houden. Ik liep nu mijn eigen tocht en volgde de route zuidwaarts via Nieuwersluis en Breukelen. Bij de brug over de Vecht sloegen we linksaf en gingen op weg naar Hilversum. De route liep via de zuidrand van de Tienhovense Plassen door een prachtig weidegebied. Na de laatste wagenrust sloegen we linksaf het bos in. We liepen langs de Korporaal van Oudheusdenkazerne, nu beter bekend als de plek waar de slachtoffers van MH17 werden geïdentificeerd. Na een stuk heide en een fietspad achter een villawijk van Hilversum arriveerde ik om exact 13.00 bij de finish. Voor mij een knappe prestatie. Afgelopen jaar deed ik meestal één tot anderhalf uur langer over een Kennedymars. Samen met Henk-Jan van der Klis had ik flink door kunnen lopen. De rusten waren niet te talrijk en toch goed geoutilleerd.

Qua parkoers en qua verzorging is de Kennedymars van Hilversum één van de betere van Nederland. Ik was blij weer eens in de gelegenheid te zijn om aan deze tocht deel te kunnen nemen.

Bekijk ook de foto’s en de route in detail.