Een week voor de Herfstdagtocht in Berg en Dal werd ik benaderd of ik mee wilde helpen als vrijwilliger. Er waren problemen met de organisatie en er werden op korte termijn nog mensen gezocht die mee wilden helpen om de tocht mogelijk te maken. Intern was er binnen het bestuur van SV De Lat al gesproken over het afgelasten van de tocht, maar dit was voorzitter André Loos zijn eer te na. Toen ik André – die net als ik in Lelystad woont – belde, was zijn eerste reactie: ik heb je nodig. Hij vroeg mij om de route van de 40 kilometer te gaan voorlopen.
Op zaterdagmorgen 14 oktober stond ik tien voor vijf naast mijn bed. Om half 6 was ik bij Jan van de Walle, die me vanuit Lelystad mee zou nemen naar Berg en Dal. Nadat we in Ede nog Margriet Schuurman oppikten, arriveerden we rond tien over zeven bij de tennisvereniging De Triepel. Binnen was het druk. Veel wandelaars stonden nog in de rij om zich in te schrijven. André probeerde voor mij materiaal bijeen te scharrelen om pijlen bij te kunnen plaatsen, maar helaas kon hij niets meer vinden. Er zat voor mij niets anders op om de route te gaan lopen en eventueel te signaleren als er problemen waren.
Na een kop koffie en een broodje ging ik vijf over half acht van start. De wandelaars op de 60 kilometer waren net vertrokken, maar ook op de 40 kwam ik al wandelaars tegen. Het eerste deel van de route liep over het schitterende gebied tussen Beek en Berg en Dal. Het was veel klimmen en dalen. Over de routebeschrijving en de bepijling was ik niet enthousiast. Ik miste onder meer de vermelding dat we een asfaltweg overstaken en er werd teveel vertrouwd op de markeringen van de N70-route. Extra pijlen en zeker extra linten waren zeer gewenst. Het is dat ik de tocht al twee keer eerder had gelopen en dat ik daarom nog wist welke kant ik op moest. De enige daad die ik als routecontroleur kon verrichten was het weer ophangen van een lint dat ik op de grond aantrof. Ondertussen was het wel schitterend weer en genoot ik van een schitterende wandeling door een schitterend landschap! En onderweg zag ik veel paddenstoelen.
Na een klein stukje Duitsland – ik realiseerde me dat ik dit jaar nog niet de Duitse grens was gepasseerd – kwam ik na 12 kilometer aan bij de eerste rustpost. Deze werd verzorgd door Coert Peeters. Coert had twee weken eerder het dictee van Almere gewonnen en vertelde me over de vele reacties die hij hierop had ontvangen. Na een koffie en een boterham ging ik verder. Even later ging mijn Whatsapp af. Ik kreeg een melding van een krantenbericht over de financiële malversaties rond de Kennedymars van Cuijk. Hierover sprak ik later op de dag nog met enkele andere wandelaars. Het bericht kon echter mijn humeur niet bederven. Ik genoot van het weer en van een mooie wandeling. Ook viel me op dat de bepijling van de route nu een stuk beter was. Verkeerd lopen kon bijna niet!
In Breedeweg was de route aangepast. Café Breedeweg is al enkele jaren dicht en daarom was nu de rust in de voetbalkantine van Groesbeekse Boys. Daar genoot ik van een ruime punt appeltaart. Na de rust volgde ik de route richting de Sint Jansberg. Daar merkte ik dat het klimmen en dalen tijdens de eerste kilometers zijn tol eiste. De flinke klim op de berg kostte mij veel moeite. Na deze klim vervolgde ik mijn route. Even voor half 5 was ik binnen. Ik meldde mij af en werd bedankt voor mijn inzet. Ik praatte nog wat na met wandelaars en ging daarna op weg naar de bushalte. Al met al was het een mooie wandeldag. Mocht SV De Lat een volgende keer weer krap in zijn vrijwilligers zitten, dan wil ik me graag weer inzetten. Maar graag met materiaal om die taak ook echt te kunnen vervullen!!!
Links
Mari Wandelt 
[…] van deze wandelvereniging benaderd met de vraag of ik wilde meehelpen met de organisatie van deze tocht. Ik moest al lopend de route controleren. Helaas was er op de startlocatie geen materiaal meer […]